Με κανόνες και όρους εφημερίδας. Μόνο που οι ρόλοι των προσώπων δεν είναι τόσο ευδιάκριτοι. Οι αρχισυντάκτες: Φιλτράρουν δημοσιεύσεις και επιτηρούν περιεχόμενο και συνομιλίες. Οι υλατζήδες: Εκατοντάδες online «μάτια» επιβλέπουν ποιος γράφει ή τι και παρεμβαίνουν για τυχόν διορθώσεις. Οι συντάκτες ή συγγραφείς: Οι παλιοί – τα «αγριόχορτα», έμπειροι και γνώστες των κανόνων. Και οι νέοι – τα «μπουμπούκια» των πρόσφατων λημμάτων ή οι έχοντες τον «δεκάλογο του καλού Βικιπαιδιστή», με την απαραίτητη τεχνογνωσία και την αυστηρή εγκυκλοπαιδική γραφή (κάτι μεταξύ απλής αγγλικής και επιστημονικής γλώσσας). Και τα τρολ: Οι συνήθως «ανώνυμοι χρήστες» που «πειράζουν» λέξεις και παραφράζουν νοήματα, μέχρι τη στιγμή που το «μάτι» των Big Brother συντακτών «σβήσει» ή «αναιρέσει» το περιεχόμενό τους. Είναι τότε που ξεκινά ο διαδικτυακός πόλεμος; Σίγουρα όχι. Κάθε στιγμή μοιάζει περισσότερο με εθιστικό παιχνίδι που προσφέρει γνώση, σεβασμό στον εθελοντισμό και παράγει δεξιότητες στο λόγο, τη συγγραφή και την συνεργατικότητα. Εδώ το σύνθημα είναι ένα: «Φανταστείτε έναν κόσμο που κάθε άνθρωπος μπορεί ελεύθερα να κοινωνεί το απόσταγμα της γνώσης!». Ή πιο απλά: «Αν την γνώση την κρατούσαμε κρυφή, θα έχανε κάθε αξία!».
Τον Μάιο του 2014 ιδρύθηκε το πρώτο συστηματικό σχολείο Βικιπαίδειας στην Ελλάδα, υπό την αιγίδα του δήμου Καισαριανής και υπό την «σκέπη» του 2ου Γυμνασίου, στην οδό Ηρώς Κωνσταντοπούλου 13Β. Εμπνευστής της πρωτοβουλίας και ιδρυτής του ελληνικού σχολείου Βικιπαίδειας, ο Μάνοςς Κεφαλά και «μαθητές» ο καθηγητής Πληροφορικής Γιώργος Παπαμήτσος και η διευθύντρια του 2ου Γυμνασίου Καισαριανής και καθηγήτρια Πληροφορικής, Μαρία Μπάκου.
Η ελληνική Wikipedia μετρά ήδη 114.576 λήμματα και πάνω από 28 εκατομμύρια pageviews κατά μέσο όρο τον μήνα!
Ο λόγος γραφής; «Βαρύς και σταράτος», όπως τον χαρακτηρίζουν. Εγκυκλοπαιδικός, αποχρωματισμένος, χωρίς αοριστίες και με μηδενική δόση φλυαρίας. «Δεν γράφουμε Εκθέσεις Ιδεών. Ούτε για παράδειγμα: ‘Αυτό είναι το ομορφότερο χωριό!’ Θα μας κόψουν. Δεν παίρνουμε ποτέ θέση. Δεν βάζουμε επίθετα. Σε μία παράγραφο πρέπει να εξηγούμε όλο το νόημα, με σωστό πίνακα περιεχομένων και τίτλους ενοτήτων», εξηγεί ο ιδρυτής του σχολείου. «Στο τέλος όμως, μαθαίνεις να διαβάζεις με κριτικό πνεύμα και με φίλτρα αντικειμενικότητας. Αλλάζει ακόμη και ο τρόπος που βλέπουμε ειδήσεις».
Ο αριθμός των μαθητών και η συνέπεια στις «παραδόσεις» ποικίλλουν. «Υπάρχει χρήστης που έχει γράψει 5.000 λήμματα μόνος του. Άλλοι κάνουν μικρές διορθώσεις (συντακτικά ή ορθογραφικά). Άλλος μπορεί να καταχωρήσει μόνο το χωριό του. Μία κυρία με έφεση στη λογοτεχνία, γράφει μόνο για βιβλία ή βιογραφικά. Ο καθένας ό, τι μπορεί», λέει ο κ. Κεφαλάς. «Οι μαθητές Γυμνασίου αντίστοιχα, έχουν γράψει δεκάδες απλές λέξεις, όπως: παλτό, κρεμάλα, ενώ και το scroutz.gr γράφτηκε από μαθητή Β’ θμιας εκπαίδευσης. Ξεκινήσαμε από τα απλά. Ακόμη και από τα αγαπημένα συγκροτήματα των παιδιών», εξηγεί ο κ. Παπαμήτσος και συμπληρώνει με γέλια: «Ναι, υπάρχουν φορές που τσαντίζονται τα παιδιά. Ένας είχε γράψει το έτος 1923 αντί για 1823. Δεν το πρόσεξε. Αμέσως τον διόρθωσαν. Άλλοι έκαναν Copy Paste, χωρίς έρευνα και τους έκοψαν. Καμιά φορά, παραπονιούνται: Μάς παρακολουθούν; Ποιος είναι αυτός ο μπαμπούλας που διορθώνει συνέχεια;». Η χαρά της δημιουργίας έχει πάντα στόχο την αρτιότητα: «Ξέρουμε ότι κάθε λήμμα περνά από πολλά reviews. Οπότε τα ξεσκονίζουμε, με στόχο να έχουν τις λιγότερες δυνατές αλλαγές».
Ελληνικά «μάτια» ηλεκτρονικής παρακολούθησης υπάρχουν στο Μεξικό, τον Καναδά, τη Γερμανία και αλλού. «Υπάρχουν και εκεί Έλληνες που γράφουν. Αλλά τα πάντα είναι διαφανή, με ψευδώνυμο ή έστω τη διεύθυνση του υπολογιστή. Κάθε λήμμα έχει το ιστορικό του. Πότε ξεκίνησε, ποιος το εμπλούτισε, ποιος αφαίρεσε και τι. Κόμμα στο κόμμα, τελεία στην τελεία. Έτσι σμιλεύεται η κάθε λέξη».
Ποιο όμως το «λεξικό καμάρι» του σχολείου ανήλικων μαθητών; Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην Κρήτη. Το λήμμα αυτό απέσπασε το τρίτο βραβείο σε διαγωνισμό του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου με συμμετοχές από όλα τα σχολεία της Ελλάδας, από τον Έβρο μέχρι και τη Σάμο. «Πολύ διάβασμα. Στην αρχή αποθαρρυνθήκαμε, αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Πήραμε την ιστορία του ελληνικού Έθνους, μοιράσαμε σελίδες, χωρίσαμε το διάβασμα σε περιόδους, φωτογραφίσαμε υλικό και γράψαμε έξτρα λήμματα για την απελευθέρωση της Χίου υπό τον Φαβιέρο, τον τακτικό στρατό του 1825, την Καγκελαρία των Σφακίων και άλλα. Τρομερά δύσκολο να στήσεις τεκμηριωμένα κείμενα. Βουτήξαμε στα βαθιά. Έτσι μάθαμε. Μας ωφέλησε πολύ», υπογραμμίζει ο κ. Παπαμήτσος.
Η κ. Μπάκου με τη νικήτρια ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.