Τα φώτα της δημοσιότητας έχει συγκεντρώσει ο Παύλος Μάμαλος, μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στην κατηγορία των 107 κιλών στην άρση βαρών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.
Όμως η διαδρομή του ως το ψηλότερο σκαλί του βάθρου, κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν. Ο 45χρονος ολυμπιονίκης αγωνίστηκε σκληρά και χρειάστηκε να επιστρατεύσει τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης για να καταφέρει να κρεμάσει στο στήθος του ένα χρυσό μετάλλιο.
Κι αν τώρα είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και αγαπητός, οι ιστορίες που διηγείται από τα παιδικά του χρόνια δείχνουν ότι είχε δοκιμαστεί σκληρά.
Πριν από αρκετά χρόνια, μιλώντας σε μαθητές σχολείου του Περιστερίου, ο Παύλος Μάμαλος είχε ανοίξει την καρδιά του και μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στα παιδικά του χρόνια και οι οποίες τον υποχρέωσαν να σταματήσει το σχολείο.
«Τα παιδιά με κοροϊδεύανε, με λέγανε ανάπηρο, κούτσαβο και τέτοια πράγματα. Εγώ καθόμουν σε μια γωνιά και έκλαιγα, όταν κτύπαγε το κουδούνι και ανέβαιναν τα παιδιά πάνω, εγώ καθόμουν από κάτω και έκλαιγα. Μου πετούσαν τις τσάντες από το παράθυρο και μου ερχόντουσαν στο κεφάλι και με κορόιδευαν. Δεν με παίρνανε σε εκδρομές, δεν με παίρνανε σε πενταήμερες, καθόμουν μόνος στο σχολείο μέχρι να γυρίσουν τα άλλα παιδιά και έτσι κάποτε, όταν έφτασα στην έκτη δημοτικού, τα παράτησα το σχολείο τελείως και δεν πήγα γυμνάσιο».
Με αυτά τα λόγια είχε περιγράψει τα μαθητικά του χρόνια ο Παύλος Μάμαλος, ο αθλητής που με το πάθος του πάνω στον αγώνα, τον αυθορμητισμό του, αλλά και τον ξεχωριστό πανηγυρισμό του μόλις ολοκλήρωσε τις προσπάθειές του στο Ρίο, κατάφερε να κλέψει την παράσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.